Vivec, Dwemerler ile yapılacak olan savaş öncesi Hortator’a tüm bildiklerini anlattığını hissediyordu. Savaşçı şair artık Saatler Kitabı’na başlamanın vakti geldiğini düşündü, çünkü dünya yaşından dolayı bükülmek üzereydi.
Vivec Matemhisar’a girdi ve Ayem’e Muatra’dan kaçan dokuz canavarı avlayacağı haberini verdi.
“Dwemerlerin büyük mimarına son darbeyi indirmek için geri döneceğim” dedi.
Ayem yanıtladı, “Dokuzdan sadece sekizini bulacaksın, yine de güçlü olacaklardır. Sonuncusu, Saatler Kitabı’nı yaratma fikrinden ötürü yok edildi bile.”
Vivec, Ayem’in kendisinden bahsettiğini anladı.
“Niye?” diye sordu Ayem, “Kendinden şüphe mi duyuyorsun?”
Vivec, şüphesinin onu Üçlülerin kılıcı yaptığını biliyordu ve ne utanma ne de korku hissetti. Bilakis açıkladı ve şunları söyledi:
“Görünmez Geçidin bir üyesi o kadar eskimiş hale gelebilir ki halefi, öncekinin gelişmiş hali değil de, sadece dünyanın durumunun geçerliliği nedeniyle daha fazla ihtiyaç duyulan ilgili bir hali olabilir mi? Ana olarak endişelenmene mahal yok, ta ki gelecekteki şeyler Seht’in anlayamayacağı kadar tuhaflaşana dek. Ne Cellat ne de Ahmak, ben ikisi de değilim.”
“Bu amaçlar tasarımı değiştirse bile yapıyı değiştirmeyecek. Yine de batıda, Yağmur Yağdıran kayboluyor. Ona artık kimsenin ihtiyacı yok.”
“Birisi, kalıbı bir amaca göre ayarlandığı için değil de, sürekli değişen bilinçsiz fani gündemine bağlı olduğu için alt edebilir mi?”
Vivec bütün haldeyken Ayem’e söylediği buydu. Bilge biri bunda hata eylemez.
Ayem dedi, “Çıban tacirinin karısından doğma sebebin bu ve solungaçlı ve yıldız yaralı Şarkın tüm sanatlarıyla bezeli, suda, ateşte, metalde ve külde, altı kat bilge, erilin ve dişilin birleşimi, büyülü hermafrodit, askeri dehâlı ve seksin öldüren lügâtı ve ortadaki dünyanın tek eşsizi annenin imgesiyle birleşmek kaderin.”
Vivec sonra neden Saatler Kitabı’nı nakşetmesi gerektiğini bildi.
Bu dünyada ve diğer ONSEKİZ tanesi sihirli diski semaya şiddetle fırlattı.
Bu vaaz sahtedir.
Dünyanın sonu ALMSIVI’dir.