Tanrıların da bir zamanlar bizim gibi olduğu bilinsin.
Doğumun ve ecelin tanrısı olan Arkay, bir zamanlar sıradan bir esnaftı. Tek tuhaf yanı ilme olan
tutkusuydu. Bu merakı yüzünden bulabildiği her konuda her türden kitabı bulup topladı.
Günlerden bir gün, yaşamın, ecelin ve varlığın amacını anlatan bir esere denk geldi. Mantık sınırlarını
zorlayan ve aylar süren çalışmalardan sonra yazarın üstü kapalı anlattığı bu eseri anlamaya başladığına
kanaat getirdi.
Eserde yazılanları kavramak için o kadar çok şaba sarf etmişti ki, diğer tüm uğraşlarıyla ilgilenmez
oldu. İşleri sekteye uğradı ve battı, arkadaşları ziyareti kesti, kasabayı talan eden vebayı umursamadı
ve nihayetinde ailesi onu terkedecek raddeye geldi.
Kitabın irfanı ona yeni bir ilmin kapılarını açacakken vebaya yakalandı ve elden ayaktan düştü. Ailesi
mecburen ona bakmak zorunda kaldı, fakat gün geçtikçe adam eriyordu. Son çare olarak ana tanrı Mara’ya yalvardı ve kavramaya çalıştığı şu kitabı bitirmeden canını almaması için dua etti.
“Sana neden iltimas geçeyim Arkay?” diye sordu Mara.
“Mara Ana, nihayetinde bu kitabı ve yaşam ile ecelin anlamını kavramaya başlıyorum.” dedi, “ve biraz daha çalışmayla bunu başkalarına öğretebilecek seviyeye ulaşabileceğim.”
“Hmmm, ‘başkalarına öğretmek’ sözü bana sanki bu aklına daha sonradan gelmiş gibi gözüktü.” diye cevap verdi. “Doğum ve ölümün sebebi nedir?”
“Evrendeki ruhların sayısı, maddi dünyadaki alandan daha fazla. Fakat ruhun kendini eğitip
geliştirebileceği tek yer ise bu maddi dünya. Doğum olmadan, ruh bu tecrübeye erişemez, ve ölüm olmadan, yeni doğacaklar için yer kalmaz.”
“Pek de isabetli bir açıklama sayılmaz, lakin doğruluk payı var. Belki biraz daha çalışarak bunu
geliştirebilirsin.” diye cevapladı. “Sana ‘biraz daha vakit’ veremem.Seçtiğin mecrada sonsuza dek
uğraşmanı sağlayabilirim ama. Buna ne dersin?”
“Anlayamadım, ana.” dedi Arkay.
“Ya kapına dayanmış olan eceli kabul edip öleceksin, ya da bizim gibi tanrı olacaksın. Lakin tanrı olmak
ne kolay, ne de hoş bir şeydir. Doğum ve ölümün tanrısı olarak ebediyete kadar maddi dünyadaki doğumların ve ölümlerin dengede kalmasını sağlayacaksın. Ve inandığın şeye rağmen, kararlarının gerçekten doğru olup olmadığına dair hep acı çekeceksin. Kararın nedir?
Arkay cevap vermeden önce söylenen ebediyetin nasıl bir şey olduğunu kafasında tarttı önce. “Ana, eğer
çalışmalarımda en ufak bir doğruluk payı varsa, cevabım bu sorumluluğu taşımak ve doğum ile yaşamın
sebeplerini insanlığa aktarmak olacaktır.”
“Öyle olsun Arkay. Doğumun ve Ecelin Tanrısı.”