Geri Dönüşün Şarkıları – Cilt 24

[Zamanı gelip çattığında] kamp dağıldığında, herkes dalgalı arazida güney yolunu tutmadı. Bazıları gemilere yöneldi, zira tıpkı birbirlerine olan bağlılıkları gibi, denizlere de bağımlıydılar [müttefik Yoldaşlar olarak].

Bu tayfalardan bir tanesi de, Yaşlıçam topraklarının uzun boylu ve güçlü halkı olan Krilot Lok idi. Kızıl tenleri şafak rengiyle uyumluydu ve dediklerine göre o sabah [yüzlerinin rengine bakarak] şafakla ilk buluşacak olanlar onlardı. Yüce Kyne, onların ruhunu ve rüzgarını, onları güneye doğru esen davetkar bir esinti ile Tamriel’in batıdaki topraklarına doğru itti.

Zamanla ölümsüz gezginler korkusuz ve dehşetli bir hale büründü. Onlarla boy ölçüşemeyen koca koca krallıklar yanıp kül oldu, derileri kızarmış et gibi dağlandı. Elfler [hatta kuzeyli hainlerden daha namert olanlar bile] kendi aralarında sığınma yolları bulana kadar, onlardan utanç duydu. Anavatanın hiç bilinmeyen devasa çölleri, insan gibi konuşan, elf gibi zulmeden yaratıklarla dolup taştı. Yoldaşlardan birçok yiğit ve cesur asker, güney hudutlarının ayaklı yılanlarının elinde yaşamını yitirdi.

Krilot Lok’un cesur tayfası içinde yüce Kalkan-Kardeşler Roeth ve Yaşlı Breff (bazen mızraklarını değiş tokuş ederlerdi) ve de [onların] buzul denizlerine korku salan savaşçı hanımları, Britte ve Greyf vardı. Bu dördü birlikte yılan adamların pis kokusuyla kaplanmış kuytu ormanların derinliklerine baktılar. Yaşlıçam’ın, Tamriel kıyılarından korkmayan, kutsanmış kişileri olduklarından, bu tehlikeli diyarları arındırmak ve zafere ulaşmak için öne atıldılar.

Kıyıyı kaybetmemek için arkalarından izler bırakarak, bataklık bölgelere girdiler ve hepsini tahrip edip yağmaladılar. Günlerden bir gün, Roeth düştüğünde ve Britte o meşhur savaş narasını attığında, ardında bıraktıkları bu izler tekrar yılan adamlarla dolup taşacaktı. Böylece başladı büyük kaptanımızın [yakma] merasimleri.