Karnında Vivec’in yumurtasını taşıyan kadının replikası Indoril topraklarını aramaya gitti. Yolculuğu boyunca çok sayıda ruh (daedra) gelip onun kızına-oğluna yani geleceğin yüce görünmeyen Vvardenfelli savaşçı şairi Vivec’e eğitim verdi. Tesadüfi Loncanın Lobiciliği adında bir grup ruh gözüktü. Vivec meydan okumayı derhal anladı ve cevapladı:
“Tanrının meşhur görüşü tesadüfe yer vermez.”
Lobicilerin başı, adı unutulmuş olan, tasavvurun varlığını savunmaya çalıştı. Dedi ki, “Aynı anda birşey söylemek büyüsel olabilir.
Vivec işi şansa bırakmayıp, sağlam bir iddia için kutsallığını muhafaza etmesi gerektiğini biliyordu. Dedi ki:
“Vahiy ve bağlantılı durumlar ve de farklı unsurlar, varlığın önkoşullarındaki sebeplerinde tesadüf anında karıştığında aslında tesadüfi değil midir? Eş zamanlılık, düşük seviyede tekrarlanan rastlantılar meydana getirir. Detaylı inceleme bu eş zamanlılığın şansının bir fikir tarafından yönlendirildiğini böylece tesadüflerin çokluğunun mutlak gücünü gösterir. Böylece eş zamanlılık, tesadüfleri geçersiz kılar, her ne kadar onlar açığa çıkan bulgular olsa da.”
Böylece Velothi’nin halkında tesadüfilik yok edilmiş oldu.
Sonrasında toprağın eski kemikleri çıban tacirinin karısının replikasının önünde belirdi ve dedi, “Eğer sen dünyayı yönetmek için doğacaksan onu yeni kelimelerle şaşırtmalısın. İyice düşünmemi sağla.”
“Pekala” dedi Vivec, “Gizem ve sevgiyi paylaştığım dünyada konuşmama müsaade et. Onun payitahtı neresidir? Minyatürünü inceledin mi? Ben üstün körü ve gizlice mumlarını özlüyorum çünkü yanlış yerdeler, ve yüz tane olan, hararetin üç boyutundan yapılmış köşesi gölgeli elimi kullanıp ipucu bırakmıyorum.”
O anda Eski Kemik kendini yirmi kez süzdü, ta ki sütle akraba olana kadar, Vivec onu içti ve dünyanın efendisi oldu.
Sonunda Kusursuzluğun Şansölyesi gözüktü, ve her açıdan kusurdan noksandı. Vivec meydan okumayı anladı ve dedi:
“Katiyet bulmaca kutucuları dwemerler içindir, ve kendi vakitlerinde onu barındıran ak sihrin kızları içindir. Ben kararsızca yazılmış bir betikim.”
Şansölye başını eğdi ve elli farklı açıdan güldü hepsi de kusurdan noksandı. Cübbesinden evrenin usturlabını çıkardı ve ikiye böldü, iki parçasını da Vivec’in yumurta tasvirine sundu.
Vivec güldü ve dedi, “Evet, biliyorum. Köle tacirliğinin hissiyatı kutbun buzulları kadar bencildir, diğerleri servet yapayım derken tüm enerjilerini tüketir ve kötüleşir. Hükümran kral olmak için kimsenin dayanamayacağı acılara katlanacağım ve bunun miktarını ne usturlap ne de başka bir şey ölçebilir.”
Kelâmın sonu ALMSIVI’dır.