Anequinalı Cherim’in Kalbi

Orijinal Adı:

Cherim's Heart of Anequina

Bulunduğu Oyunlar:

Morrowind, Oblivion, Skyrim

Kitap Kategorisi:

Araştırma

Çevirmen:

Alp Sezer Orak

Goblenleri otuz yıldan uzun zamandır İmparatorluk’un her yerinde şaheser olarak kabul gören Khajiit Cherim, Maqamat Lusign(Serinin on yedinci bölümünde tanıtılmıştı) ile çağdaştır. Dört fabrikası, çalışmalarının üretimi için Elsweyr boyunca konuşlandırılmıştır, ancak esas Goblenleri yıldızlara ait olarak görülmektedir. İmparatorun kendisi on Cherim kaplamasının sahibidir ve temsilcileri şu sıralar beş tane daha için pazarlık etmektedirler.

Cherim’in konularındaki yumuşatılmış renk kullanımı ile parlak deri tonları arasındaki zıtlık, eski goblencilik ile göze çarpan bir tezatlıktır. Son yıllarda çalışmalarının konusu eski tarihin inanılmaz öyküleri olmuştur: Dünyanın düzenini tartışan Tanrıların toplantısı; Kahin Veloth’u Morrowind’in içine kadar takip eden Chimer; Beyaz Altın Kalesinde Morihaus ve ordusuna karşı savaşan Vahşi Elfler. İlk tasarımları daha çağdaş konulara değinmekteydi. Onunla Orcrest’teki villasında ilk şaheserlerinden biri olan Anequina’nin Kalbi hakkında görüşme fırsatı buldum.

Anequina’nin Kalbi adlı eser; 3Ç 394’ten(ya da savaşın başlangıcı olarak neyin göz önünde bulunduğuna bağlı olarak 3Ç 395’ten) 3Ç 399’a kadar süren, Elsweyr ve Valenwood (Vadiorman) arasındaki beş yıllık tarihi bir savaşı anlatır.

Bir çok dürüst beyanda savaş 4 yıl 9 ay sürmüştür, ancak büyük destansı şairlerin artistik lisansında 5 yıla yuvarlanmıştır.

Muharebenin detayları; Cherim’in izah ettiği üzere, aşikar. Yüz yirmi orman elfi okçusunun yüzleri birbirinden ayırt edilebiliyor, her birinin Khajit ordusunun yaklaşmasından duyduğu korku görülebiliyor. Zırhları donuk güneş ışığını yakalıyor, Elsweyr’in savaş kedilerinin tehditkar gölgeleri tepelerin üstünde hayal gibi görünüyordu, bütün kaslar kasılmıştı, tek bir emirle atılmaya hazırlardı.

Cherim’in her ayrıntıyı doğru yakaladığını görmek şaşırtıcı değil, çünkü Khajiit ordusunda er olarak olayların ortasındaydı.

Her dakika Khajiit orta zırhlı ordusunun parçası ön planda görülebiliyordu. Ceketlerinin kenarlıkları süslü ve üzerilerinde çizgili şablonlar vardı. Her bir vernikli metal plaka, Elsweyr tarzı gevşek deri üzerine oturtulmuştu. Başlıklar kumaş ve yivli gümüştü.

“Cherim, Plaka zırhın amacını anlamıyor.” diyor Cherim. “Sıcak, hem diri diri gömülüp hem de yakılmak gibi. Cherim Nord danışmanların ısrarlarıyla Zelinin Muharebesi sırasında giymişti; Cherim, Khajit yoldaşlarının ne yaptığına bakmak için başını bile çeviremedi. Cherim, Zelinin Muharebesi’nin gobleni için bazı taslaklar yaptı fakat figürleri gerçekçi kılmakta zorlandı, çok mekanik duruyorlardı demir golemler ya da Dwemer yüzbaşıları gibi.”
“Elsweyr, Zelinin Muharebesi’ni kaybetmişti, değil mi? “

“Evet ama savaşı kazandı, sonraki muharebede; Anequina’nin Kalbi’nde.”

dedi Cherim ve gülümseyerek devam etti; “İşler; biz Khajitler, Nord danışmanları Solitude’a (Issızkent) geri yollar yollamaz düzeldi. Bütün ağır zırhlardan kurtulduk, bize askerlerin giyerken rahat ettiği geleneksel zırhlardan bulup getirdiler. Açıkça, orta zırhın en önemli avantajı, goblendeki askerlerin doğal duruşlarından da anlayabileceğiniz gibi rahat hareket edebilmeleriydi.”

“Şimdi, eğer arka planın alt kısmında vücudundaki hafif deliklerle savaşa devam eden Cathay-Raht’a bakarsanız diğer avantajını da görebilirsiniz. Söyleyince garip geliyor, ancak zırhın en iyi yönlerinden biri oku tamamen durdurması ya da içinden geçip gitmesine izin vermesidir. Ok başı kanca gibidir, eğer delip geçemezse saplı kalması için yapılmıştır. Bu tür zırh giyen bir asker kendini vücudunda bir delik ve arka tarafta “okun sapı” ile bulacaktır. Şifacılarımız eğer ölümcül değilse bunu kolaylıkla düzeltebilir, ama ok zırhın içinde kalırsa, ağır zırhta olduğu gibi, asker her hareket ettiğinde yara yeniden açılacaktır. Tabi Khajiit zırhı tamamen çıkarıp oku çıkarmadığı sürece ki Zelinin savaşında çoğumuz bunu yapmak zorunda kaldık. Savaşın sıcağında, zor ve zaman öldüren bir hareket.”

Sonraki sorum: “Savaş esnasında kendi portreniz var mı ?” oldu.

“Evet.” dedi Cherim başka bir sırıtışla; “Şurada ölü bir orman elfinin yüzüklerini çalan ufak Khajiit figürünü görüyor musun? Arkası dönük ama Cherim’inki gibi turuncu çizgili kahverengi bir kuyruğu vardı. Cherim, Khajiit hakkında her klişenin doğru olduğunu söylemiyor ancak bazen kabul etmek gerekir.”

Kendi portrelerinde kendini yeren üslup, serinin on dokuzuncu bölümünde röportaj yapacağımız Ranulf Hook’un goblenlerinde de görülebilir.