| Kitap Künyesi |
|---|
| Oyunlar : Oblivion, Skyrim |
| Çevirmen: TAN |
| Orijinal İsim: Mannimarco, King of Worms |
O kutsal ada Arteum, gül gibi ışığın havaya karıştığı yer,
Büyük kuleleri ve çiçeklerin arasından rüzgarlar eser
Altında dalgaların olduğu yeşilli tepeleri sever
Her zaman akşamüstü coşku doludur içi
Mistik sisle kaplı Psijic Kardeşliğin evi
Akıllı, dikkatli ve adil elçileri kralların.
On yılı aşar güçlü Remans öleli
Çok çalıştı kardeşlikte iki tane öğrenci
Birinin yüreği sıcak aydınlık, diğeri kara soğuk
Daha deliydi ikincisi, Manimarco, ölümcül dansla nefesi boğuk
Ruhu kurt ve kemik içinde, kara büyücüler gibi,
Büyü yapar, ruhları yakalayıp köle eder, bir efendi sanki.
Diğeri Galerion, aydınlık ve boldu sihri gün gibi
Manimarco’yla boğuştu, Ceporah Kulesi’nin altın dibi,
Dedi ” Şeytani mistizm kurtarmaz gücünü
Ruh dünyasında terör estirir, bitmeli çalışman.”
Manimarco hırladı, barış ve hayatın iyi yollarından nefret ederek
Ve döndü karanlık sanatına, tabloları ölüm ve çürümek.
O kutsal ada Arteum, ne kadar yavaş tehlikeyi sezmede
Korkunç gerçek çıktığında, cezada ne zayıf
Zebani gibi Manimarco, akıllıların adasından
Yollandı Şafak Güzelliği anakarasına, daha çok ölüm ve katledilecek ruh
” Bir kurt buldun ve sürüye gönderdin”
Dedi Galerion Üstadına, ” Bir terör Tamriel’de kol gezmekte”
“Daha konuşma onun hakkında” dedi bilge Gri Pelerin
İlk defa değildi Galerion Üstadını duygusuz buldu
İnsanlar ve olaylardan kaygısız, adasında her şeyden uzakta
Gene ilk defa değildi Galerion yeni bir Düzen kurmalı
Gerçek sihri geri getirmek için herkese, Büyücüler Loncası
Ama sonunda gittiğinde gök maviydi Arteum’un körfezi.
O ama Vanus Galerion’un Şarkısını söyledik çok defa önce
Psijic’in zincirlerini nasıl yaptı, topraklara sihri getirdi.
Yıllar boyunca Manimarco’nun varlığını hissetti
Tamriel’in çölünden, ormanına, dağına
Kara kapan kapanıyordu ölümcül bir hastalık gibi
Geçmişin kara tılsımlarını kara büyücüleri ile toplarken
Onun günah mağarasına getirdiler aletlerini, çılgın büyücüler ve cadılar
Kanla beslenmiş bitki ve yağlar
Tatlı Akaviri zehri, azizlerden toprak, insan teninden demetler
Zehirli mantarlar, kökler ve daha nicesi simya rafında
Hepsinin gücünü çekti içine ağdaki örümcek tadında
Mannimarco, Kurt Kral, dünyanın ilk yürüyen ölüsü.
Bozulma üstüne bozulma, ta ki çürüme içine işleyene kadar
Manimarco adını değiştirmedi lakin aklı ile vücudu
İnsanlığı bıraktığında sadece yürüyen bir cesetti.
Damarındaki kan dönüştü aside, hem de zehirli
Gücü ve yaşamı büyüdü tıpkı peşindekiler gibi
En güçlü tılsımlardı, geçmişten beri lanetli.
Derler ki Galerion bıraktı Lonca’yı “bataklık” diyerek ona,
Ama yalan güçlü bir akıntıdır zaman nehrini kirletir.
Galerion Mannimarco’nun yükselişini gözledi görülmeyen güçlerle
Büyücülerine ve Lamba Şövalyeleri’ne dedi: ” Son nefesimden önce,
Yüzleşmeliyim kurtların zulmüyle ve öldürmeliyim ölümsüzü”.
Onları kuzeyin lanetli dağ geçidine götürdü.
Savaştan çıkanlar böylesi görülmedi dedi.
Efsun ile zırhlı, büyülenmiş balta ve kılıçla silahlı,
Galerion seslendi: Kurt Kral, tılsımlarını ve güçlerini
Teslim et bana ve bir ölü gibi yaşa”
Korkunç bir kahkaha ile yanıtladı Mannimarco:”Önce sen ölüyorsun”
Büyücü ordusu çarpıştı sonra görülmemiş bir manzara ile.
Ateş ve buzu düşünün dalgalar halinde ve dağ soğuğunu
Yağan yıldırımları düşünün bir ejderin silueti gibi
Tıpkı yapraklar gibi büyücüler gökyüzünden yağdı,
Kara büyücünün çağrısı ile cesetler yerden fırladı savaşmak için
Hiçbir şeye dönüştüler kutsal bir ışık seli içinde
Bir enerji girdabı açığa çıktı kan su gibi aktı.
Tıpkı gökyüzündeki yıldırımlar ya da aslanın ani kükremesi gibi
Keskin bıçakların narin danteli parçalaması gibi
Tek dokunuşla Galerion sarstı koca dağı
Ölümcül güruh fena düştü ama çığlıkları duyuldu
Derinlerden Kurt Kral dedikleri yükseldi
Nirn’in kendisi Kara büyücünün ile büyücünün savaşına isyan etti.
Karanlık ateşle parladı gözleri, açtı dişsiz çenesini,
Her nefesinde karanlık kustu
Kokuşmuş havayı her soluyuş sanki ölümün soğuk dokunuşu
Dağın üstündeki gökte karanlık soldu
O anda hisseti Kurt Kral Mannimarco kötü güçlerinin geçtiğini
Ölümün tılsımları çıktı bozulmuş kafatasından.
Binlerce iyi ve kötü silindi o zaman, tarih onaylar
Aralarında, yazık ki, Vanus Galerion yolu gösteren
O zaman Mannimarco tamamen ölmüş gözüktü.
Dağılmış gözüktü kara büyücüler kötü, pis aptallar.
Büyücüler Loncası’na taşıdılar galipler lanetli eşyaları
Ona göre hala ölümsüz yaşıyordu Mannimarco, Kurtlar Kralı.
Çocuklar dinleyin gölge yatağınızı kapadığında
Kasaba uyuduğunda, sokaklar boşaldığında
Ve aylar gökte bulutlardan güzelce parlarken
Ve mezarlıktakiler dinlenirken, umalım ki sonsuza kadar,
Dinleyin ve duyarsınız sessiz ayak seslerini
O zaman dua edin Kurt Kralın berbat dokunuşunu hissetmemek için.