Bretonların tarihi oldukça karmaşıktır ve yıllar boyunca pek çok akademisyen tarafından tartışılmıştır. Eminim bu kitap yayınlandıktan sonra da uzun süre tartışılmaya devam edecektir. Gizemlerin doğası böyledir.
Asırlık tartışma tek bir soruya odaklanıyor: Bretonlar nedir, insan mı yoksa elf mi? Genel anlayış biz Bretonların her ikisinin karışımından oluştuğumuz yönündedir, ancak hangisinin diğerinden daha öncelikli olduğu konusunda farklı görüşler vardır.
Araştırmalarım birkaç kez fikir değişikliğine uğradı. Mer’i -Elf kanımızı- savunduğum kadar insan doğamızı da savundum, ancak ertesi sabah uyanıp fikrimi tekrar değiştirdim! Ama sanırım sonunda ve sağlam bir şekilde ayaklarımı bir adaya, mer adasına bastım!
Bu sonuca nasıl ulaştım? Açıklayayım: Bretonların kökenine dair en yaygın kabul gören teori, Elf Çağında Nedelerin ve Aldmerlerin karışması etrafında şekilleniyor. Direnni Klanı Ulu Kaya’ya geldiğinde, Nede atalarımızı, özellikle de Druid Krallar soyu aracılığıyla bölgeyi yöneten Galen Druidleri adlı bir grubu buldular. Direnni Klanı etkisini ve hükmünü genişletirken, günümüze kadar bazı değişikliklerle de olsa devam eden feodal sistemi kurdular. Direnni ve Nedelerin çocukları, Direnni ebeveynleri tarafından kabul edilecek kadar olmasa da, insandan daha elf kabul edilirdi. Bu ayrım, onları tamamen elf olmaktan çıkaracak kadar yeterliydi.
Neyse ki, bu onları insan toplumun dışlıyor gibi görünmüyordu. Ve aksine, onları kıymetli kılıyor gibi görünüyordu. Bu çocuklara Nede toplumu içinde genellikle avantajlı konumlar verildi ve böylece gelişen bir topluluk ve halk inşa edildi.
Biz Bretonların elften çok insan olduğumuza inanan pek çok kişi bunu atalarımızın avantajlı konumlarda olmalarına rağmen sadece diğer insanlarla evlenmelerine izin verilmesine bağlıyor. Bunun yıllar içinde soyumuzu etkilediğini metinler, çizimler ve diğer anlatılar aracılığıyla görebiliyoruz. Sivri kulaklar, köşeli yüzler, ince bedenler ve ayırt edici gözler gibi elf fiziksel özellikleri yavaş yavaş kayboldu. Buradaki mantığı kesinlikle görebiliyorum! İçimizdeki Elf kanının zaman içinde azalması, bir göletteki boya damlası gibi seyrelmesi fikri akla yatkın geliyor.
Ancak, benim hipotezim şu: Elf soyumuzdan bir parçaya sahip olmamız, onun hala içimizde belirgin olduğunun kanıtıdır. İlk Breton atalarımızla aramızda çok uzun yüzyıllar var. Zaman içinde özelliklerimiz daha insani hale gelmiş olsa da, Elf yönlerimizin tamamen yok olmadığını belirtmenin önemli olduğunu düşünüyorum. Bir halk olarak Bretonların başlangıcından itibaren sadece insanlardan çocuk sahibi olmamıza izin verildikten sonra, içimizde çok az elf kanı kalması gerekirdi. Bu kadar uzun süreden sonra ve bu kadar bariz bir şekilde elf izlerini taşıyor olmamız, elf kanının gücünü göstermektedir.
Bu metinde bunun bir oran meselesi değil, güç meselesi olduğunu öne sürmek istiyorum! Önümüzdeki yirmi üç bölüm boyunca teorimi detayıyla ele alacağım ve araştırmamı daha sistemsel bir şekilde düzene sokacağım.